پرسش از هستی خود
گاهی یک انسان اگاه در دوراهی انتخاب دنیای مادی و یا معنویت فرا مادی گیر می کند. نه تنها فقط مذهبی که انسان های بدون مذهب هم می توانند به یک معنویت فردا مذهبی یا فرا خدایی فکر کنن. از خودگذشتگی ، مهربانی با حیوانات، کمک به دیگران و.... همه می توانند بخشی از معنویت فرا مادی باشد. انسان اگاه در لحظه که به اگاهی از هستی خویش پی می برد غم بزرگی بر دل خود احساس میکند. احساس پوچی همه چیز و عدم قطعیت واقعیت.
ترس از نیستی و ترس از به پایان رسیدن هستی! توقف هستی در یک ثانویه و محو شدن از روی کره خاکی! در لحظه ای که میمیری پول ثروت و .... به چه درد انسان میخورد وقتی قرار است نیستی و پوچ گردد. خنده دار است تلخی لحظه رفتن و محو شدن....
هیچ انسان اگاهی پول را برای پول دار شدن نمیخواهد.....
هستی انسان در هستی نیستی قرار دارد....
راه گریزی برای نیستی وجود ندارد....
در همان لحظه که هستیم در واقع نیستیم.....
